Veilige plek

De Vrolijkheid

investeren wij in de ontwikkeling, veerkracht en het welzijn van kinderen

Wij vinden het belangrijk dat ieder kind zich vrij en veilig kan uiten en onbezorgd zichzelf kan zijn. Wanneer je opgroeit in een asielzoekerscentrum (azc) is die ruimte er vaak niet. Samen met stichting De Vrolijkheid investeren wij in de ontwikkeling, veerkracht en het welzijn van kinderen op een plek die soms hopeloos kan aanvoelen.

Opgroeien in een azc is lang niet altijd even makkelijk. Asielzoekerscentra zijn niet te vergelijken met een normale thuissituatie zoals veel kinderen in Nederland die wel kennen. De woonruimtes zijn klein, er is weinig privacy en soms kun je niet zelf koken of eten wanneer je dat wilt. Er is vaak weinig te doen voor kinderen en de verveling slaat snel toe. Bovendien kun je je soms verdrietig of angstig voelen, en is het lastig om nieuwe vrienden te maken. De behoefte aan contact, zelfexpressie en een positieve uitlaatklep is daarom in azc’s extra sterk.

Door middel van dans, theater, muziek, nieuwe media en beeldende kunst zorgen we samen met De Vrolijkheid voor veilige plekken waar jonge azc-bewoners creatief zichzelf kunnen zijn. We zien de kinderen opbloeien, ze gaan helemaal op in de activiteiten en ze maken creaties waar ze trots op zijn. Hun zelfvertrouwen groeit doordat ze nieuwe talenten ontdekken en nieuwe vrienden maken. De workshops zorgen voor een moment van rust en vrolijkheid, wat bijdraagt aan de veerkracht van deze kinderen. Ze leren zich te uiten en ontwikkelen hun creativiteit, waar ze de rest van hun leven op terug kunnen vallen.

Hasti (13 jaar)

“Door mezelf te zijn stond ik ineens in de spotlights!”

“Toen ik zes jaar was, ben ik met mijn ouders en mijn zusje gevlucht vanuit Iran. We kwamen in een asielzoekerscentrum in Den Helder terecht en hier hebben we tot mijn twaalfde gewoond. Ik deed heel vaak mee met workshops van De Vrolijkheid. Het voelde altijd als een veilige, vrolijke plek om vriendinnetjes te ontmoeten, plezier te maken en samen creatief bezig te zijn. Tijdens één van de workshops leerde ik Sam kennen, hij is filmmaker. Ik vond acteren altijd heel leuk en Sam vroeg of ik in zijn korte film ‘Vraag het de wind’ wilde meespelen. Natuurlijk wilde ik dat! Ik kreeg de hoofdrol en dat was superleuk, maar soms ook een beetje spannend. Tijdens de opnames leerde ik om mijn emoties te uiten. Het voelde heel speciaal dat iemand naar mij wilde luisteren en dat ons verhaal, dat van een Iraans gezin in een azc, werd verfilmd. Door mezelf te zijn stond ik ineens in de spotlights. We hebben een verblijfsvergunning gekregen, dus we mogen in Nederland blijven wonen. Daar ben ik heel blij om, ik wilde niets liever dan dat. Nou ja, actrice worden, maar dat is dus ook gelukt!”

Meryam (6)

“Ik houd van dansen, want
dat maakt mijn benen los; die zitten anders vast aan mijn buik!”

Deelneemster

“De film die we hebben gemaakt is zo mooi! Deze tranen zijn goed
en ik wil de film aan iedereen laten zien.”

Mirjam (workshopleider)

“De ouders waren echt weer even kind en dat stemde iedereen
vrolijk.”

samen geven we kinderen superkracht

Al 100 jaar